یا عزرائیل٬ دردی که تسکن دهنده های زمینی دوا نیست ٬ را تو التیام باش !

درد دارم ؛

دردناک تر از بی خبری اش ، دردی سراغ ندارم ...

دلتنگ ِ دلتنگی هایی شده ام که دل ٬ تنگ ِ تو بود ،

در اوج ِ دلتنگی ها که میل به سقوط دارم ، جان و روح به او می سپارم ،

تا با نوازش ِ نگآهش ، خاکسترم بزداید .

خلاصه شده است تسکین ِ همه ی ِ دردهای ِ من ، در نگآه ِ جاودانش *:)